Kwestie van niet loslaten
Mensen spenderen uren aan therapie in de hoop ‘oude shit’ los te kunnen laten. Ze gaan alleen op reis, boeken een coach of lezen zelfhulpboek na zelfhulpboek. Dat alles in de hoop met een schone lei te kunnen beginnen en nieuwe stappen te zetten in het leven.
Maar is dat eigenlijk wel een verstandige strategie? Wat als al die ‘oude shit’ in jouw leven is om je te brengen waar je uiteindelijk moet zijn? Wat als al die traumatische of minder leuke ervaringen er waren om je een bepaalde richting op te sturen? Dat al die ervaringen eigenlijk gereedschappen zijn die jij nu kunt gebruiken?
Zou het niet eerder een kwestie van omarmen zijn in plaats van loslaten? Kijk naar, hoe pijnlijk de ervaring ook was of is, wat het je heeft gebracht? Hoeveel sterker ben je geworden? Of wijzer? Welke keerpunt in je leven bracht een bepaalde ervaring? Wat probeerde het universum je te vertellen?
Ik heb voor mezelf wel een (en niet zo’n traumatisch) voorbeeld. Ik wist nooit zo goed hoe ik met de dood moest omgaan als mensen in hun nabijheid iemand verloren. Ik vond iemand formeel condoleren al moeilijk. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen? En daarmee maakte ik het soms moeilijk voor de ander en nog moeilijker voor mezelf. Totdat ik de dood van dierbare mensen heel dichtbij en meerdere keren achter elkaar tegenkwam. Niet de leukste ervaringen, maar het maakte wel dat ik me in één keer besefte wat een ander nodig zou kunnen hebben: aandacht, empathie en desgewenst een goed gesprek of een luisterend oor. Door de ervaring werd ik ‘wijzer’. Door de ervaring kon ik mezelf opeens meer inleven in de ander en de ervaring leerde me dat de dood niet leuk is, maar ook niet eng.
Ik kan deze verdrietige ervaringen nu gebruiken om een ander die het nodig heeft eventueel tot steun te zijn. Het is zo’n heerlijke tegeltjeswijsheid, maar ‘what doesn’t kill you makes you stronger’. En ik denk dat het waar is.
Dus voer het goede gesprek met een coach of therapeut. Bekijk je ‘oude shit’ van dichtbij, maar vooral niet om het los te laten, maar juist in dankbaarheid te omarmen. Om zo verdriet en pijn, teleurstelling en wanhoop om te turnen naar kracht, wijsheid en hoop. Kwestie van (vooral) niet loslaten…