Er gebeurt iets bijzonders

Sinds ik mijn gedachten iedere ochtend toevertrouw aan mijn morning pages, gebeurt er iets bijzonders in mijn leven. Iets waar ik met veel verwondering naar kijk en ook enorm veel plezier aan beleef, of gemak, dat kan ook. Dit dagelijkse ritueel, toegewijd aan het papier, opent een portaal naar een diepere creatieve bron, een bron waaruit antwoorden en inzichten opborrelen als kostbare parels van wijsheid.

Julia Cameron, de bedenkster van de methodiek morning pages, schrijft in haar boek ‘The artist way’ dat het zou kunnen gebeuren. En het gebeurt!

Voor zij die het niet kennen

Julia Cameron adviseert je om iedere ochtend, als je helemaal vers bent, na een nacht slapen, direct een notitieblok te pakken en drie pagina’s lang associatief te schrijven. Gewoon wat in je opkomt. Hersenspinsels, flarden gedachten, misschien de planning van de dag, een vraag, een voornemen, alles wat er in je opkomt schrijf je op.

Christelijke traditie

Cameron beschrijft hoe je op deze manier je creativiteit aanwakkert. En zij ziet creativiteit, het creatieve vuur, vanuit de christelijke traditie waarin ze is opgegroeid, als iets goddelijks. Als dichter bij God komen. Meer in lijn komen met zijn of haar scheppende energie. En dat, zo beschrijft ze, is iets wonderlijks. Het maakt dat er allemaal dingen in haar leven gebeuren die ze niet verwacht. De juiste mensen op de juiste plek op de juiste tijd. Inzichten die haar helpen. Ontwikkelingen die bijdragen aan de bekendheid van haar boek of aan haar carrière.

Ook ik

Als westerling ben ik ook opgegroeid in een christelijke traditie. Ik zat op een openbare school, we gingen niet naar de kerk en we bidden niet voor het eten. Maar op de openbare school kwam wel de dominee langs voor godsdienstles en mijn oma was diepgelovig en op een bepaalde manier ook wel bijbelvast. Het maakt dat als ik praat over religie, godsdienst en geloof, ik vaak het woord God gebruik en de gedachten en woorden vanuit de bijbel gebruik om mijn gedachten onder woorden te brengen.

Ik geloof, geloof ik

Ik geloof al zo’n beetje mijn hele leven. En in mijn geval is het maar de vraag of je het geloof moet noemen. Er is geen wetenschappelijke basis is voor het bestaan van God, maar ik weet diep van binnen dat er meer is tussen hemel en aarde. Dat er een creatieve, scheppende, ondersteunende kracht is in ons universum. Ik heb dat eigenlijk, vanaf het moment dat ik hierover nadacht, nooit anders gevoeld of gezien. En als westerling gebruik je dan al gauw het woord God. Maar wat mij betreft, kan en mag je het woord God vervangen door Allah, Krishna, Boeddha of Iets.

Wat gebeurt er?

Het blijkt dus waar te zijn. Gedurende de eerste weken van het schrijven van mijn morning pages begonnen kleine hints in mijn leven te komen. Een vraag die ik stelde op papier werd al snel beantwoord in de vorm van een stuk tekst in een boek, een YouTube filmpje of een podcast. Die kleine hints werden steeds meer duidelijke antwoorden op mijn vragen. Wat ik eerst nog zag als toeval, kon ik weken later, met de beste wil van de wereld, niet meer als toeval zien. Te vaak krijg ik wat ik nodig heb.

Dichterbij God

Eén specifiek inzicht wat ik kreeg tijdens een lange wandeling, alsof letterlijk iemand tot me sprak, maakte dat ik vanaf die dag mijn morning pages anders begon. Ik begreep ineens waarom ik die antwoorden krijg. Waarom die mensen op mijn pad komen die op mijn pad ‘moeten’ komen. En dus start ik iedere dag, iedere sessie, met ‘Goedemorgen god’ en dan ga ik schrijven. En waar Julia Cameron al voor ‘waarschuwde’, gebeurt nu ook in mijn leven. Ik kom (nog meer) in lijn met de creatieve kracht. Met God of Allah of Krishna. Welk labeltje jij erop wilt plakken.

Verlegen

Ik deelde mijn ervaringen soms met mijn vriendin Isabel. “Nou schat, wat me vandaag weer gebeurt…” Maar verder was het een stille, intieme ervaring om het zo maar te noemen. Totdat ik het idee kreeg, ook weer op een bijzondere manier, dat ik dit verhaal moet vertellen aan anderen. Omdat het anderen ook kan helpen aan antwoorden en inzichten, aan dichter bij God komen. En dan ontstaat er, althans bij mij, een soort verlegenheid. Het laatste waar ik zin in heb, is een evangelist zijn die gevraagd en ongevraagd anderen vertelt dat ze in God moeten geloven. Zo is het echt niet. Iedereen moet voor zichzelf weten of hij of zij in God, Krishna of Allah wil geloven. Of niet wil geloven.

Getuigen

Maar de roep om dit te delen, is er. Onmiskenbaar. Ik schrijf dit dan ook niet om te overtuigen, maar wel om te getuigen dat het schrijven van de morning pages helpt. Dat die creatieve kracht er is. Wat begint als een eenvoudige oefening, groeit uit tot een reis van synchroniciteit en betekenis. Elke vraag die je op papier achterlaat, vindt haar antwoord in de melodie van het universum, in de subtiele aanraking van een boek, een lied, een ontmoeting. En geleidelijk aan ontwaakt een dieper begrip, een intiem weten van je verbondenheid met iets groters dan jezelf.

Dat je die kracht kunt aanwenden om je vragen beantwoord te krijgen.Vragen over je leven, relaties, geloof en liefde. Het gaat niet over een nieuwe Porsche of een dikke bankrekening, maar over de zaken die er echt toe doen. Het gaat over een groeiend gevoel van dankbaarheid, wat ik steeds meer en meer ervaar. Meer oog voor de natuur. Meer aandacht voor de mooie, lieve bijzondere mensen om me heen. Meer en meer het dagelijks werk gebruiken als middel om een vleugje inspiratie toe te voegen. Of God, of Allah of Krishna, nogmaals hoe je het noemen wilt.

Ik denk ook dat ik de komende tijd meer van dit soort gedachten deel met de rest van de wereld. Aan de ene kant omdat ik er letterlijk toe wordt aangezet (op één of andere vreemde sturende manier) en aan de andere kant ligt in deze getuigenis de belofte van hoop, van groei en van een dieper begrip van het mysterie van het leven zelf. En wie weet welke nieuwe inzichten, welke nieuwe openbaringen de komende dagen en weken zullen brengen? En die getuigenis komt niet voort uit de drang om te overtuigen, maar uit de roep om te delen, om te verbinden, om anderen aan te moedigen hun eigen pad van ontdekking te bewandelen.

Morgenochtend 06:00 zit ik weer achter notitieblok nummer vijf en begin mijn dag met ‘Goedemorgen God,’ wetende dat elke letter die op het papier verschijnt mij een stap dichter bij de bron van alle creatie brengt.